روز ظهور مهدی(ع) مقارن با عاشوراست

یکی از مطالب اسرار آمیز حضرت ولی عصر (عج) تقارن روز ظهور آن حضرت با روز عاشورای حضرت سیدالشهدا (ع) و روز شهادت جانگداز آن امام مظلوم و پیشوای آزادی است. اصل تقارن این دو جریان و مصادف بودن روز ظهور با روز شهادت امام حسین (ع) مطلبی است که در عده ای از روایات اهل بیت علیهم السلام وارد شده است. ابوبصیر می گوید حضرت ابوجعفر امام باقر (ع) فرمود:

«یخرُجُ القائِمُ (ع) یومَ السَّبت یئمَ عاشُورا اَلیوم الذِی قُتِلَ فِیهِ الحُسَین (ع)»(1)

قائم آل محمد علیهم السلام در روز شنبه روز عاشورا همان روزی که حسین (ع) در آن کشته شد، خروج خواه کرد.

و نیز از حضرت صادق (ع) نقل کرده که فرمودند:

«اِنَّ القائِمُ صَلواتُ الله عَلَیه ینادِی اِسمَهُ لَیلَهَ ثَلاثَ وَ عِشرِین وَ یقُومُ یومَ عاشُورا یومُ قُتِلَ فِیهِ الحُسَین بن عَلِی علیهماالسلام»(2)

حضرت ولی عصر (ع) در شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان به نام شریفش ندا می شود و در روز عاشورا روزی که حسین بن علی علیهماالسلام در آن کشته شد، قیام خواهد کرد.

و از کتاب غیبت شیخ طوسی از علی بن مهزیار نقل کرده که حضرت امام محمد باقر (ع) فرمودند:

«کأنّی بِالقائم یوم عاشُورا یوم السّبَت قائِماً بَینَ الرُّکنِ وَ المَقام وَ بَینَ یدَیهِ جِبرِئیل (ع) ینادِی: البَیعَه لله فَیملأها عَدلاً کَما مُلِئَت ظُلمَاً وَ جوراً»(3)

گویا می نگرم قائم (ع) را که در روز عاشورا روز شنبه بین رکن و مقام ایستاده و جبرئیل پیش روی او ندا می کند: بیعت برای خداست. پس زمین را پر از عدل می کند همانگونه که پر از ظلم و جور شده بود.»

و در کتاب غیبت نعمانی از ابوبصیر روایت شده که حضرت صادق (ع) فرمود: «یومَ القائِمُ یوم عاشُورا؛ یعنی، قائم (ع) در روز عاشورا قیام خواهد کرد.»(4) این مطلب از دو نظر شایسته توجه و بررسی است:

1. ورود این اخبار فراوان اهل بیت عصمت و طهارت و خاندان پیامبر اکرم (ص) و عنایت و اصرار آنان بر ابلاغ و رساندن این موضوع به مردم است که روز ظهور حضرت ولی عضر روز عاشورا می باشد. اگر یک روایت در این باب بود، حساسیت ایجاد نمی کرد ولی با ملاحظه این اخبار عدیده از امامان معصوم علیهم السلام اذهان متوجه این نکته می شود که آنان اهتمام کامل داشته اند که مطلب فوق را به مردم برسانند و امت را متوجه این موضوع بسازند.

2. تقارن خود این موضوع و این حادثه ی فوق العاده و دو حرکت بزرگ و جهانی، یادآور شدت ارتباط و پیوند آن دو محور حرکت، و آن دو انسان بی نظیر و آن دو امام معصوم است. چنانکه یادآور پیوند و اتصال عمیق بین جریان کربلا با ظهور حضرت مهدی (عج) می باشد. و به تعبیر دیگر جریان جگر خراش کربلا «کنش» و جریان عظیم ظهور و قیام ولی عصر، «واکنش» آن است.

از این رو، عکس العمل با خود عمل از نظر ظرفیت، توان، توسعه و گستردگی تناسب کامل دارد. اگر آن روز ظلم و ستم به نهایت رسید و امام حسین (ع) بی باکانه همه ی آن بلاهای فوق طاقت را تحمل فرمود. حضرت ولی عصر (عج) نیز حرکتی عظیم خواهد داشت که طوفان آن همه جا را فرا بگیرد و امواج خروشان آن، دریای بیکران هستی را به خروش آورد و جبران آن جنایت ها و ستمگری های بی حساب را بنماید. دشمنان امام حسین (ع) را به کیفر عمل خطرناکشان برساند و قلب آن امام معصوم و یاران وی را شادمان گرداند. انشاء الله.

پی نوشتها :

تهذیب الاحکام ، شیخ طوسی ، ج 4 ، ص 333.

الغیبه ، شیخ طوسی ، ص 452.

الغیبه ، ص 453.

بحارالانوار ، ج 52 ، 297. 

نوشته شده :پایگاه جامع عاشورا 

امام عصر(عج) و حسین(ع) در ادعیه

بخش پنجم از سلسله مقالات ‌سیدالشهدا(ع) در جبین امام زمان(عج):

دو کشتی نجات در دعای ندبه

سپیده‌ی جمعه ، وقتی اشک و ضجه‌ی دلباختگان ،‌ با ندبه‌ی گره می خورد و در آن هنگام در پرستوی سینه‌ها به سمت آشیانه‌های مهدویشان کوچ می‌کنند ؛ طلوع آدینه که سوز و درد ، راز و فریاد ، شکوه و بغض به هم می‌پیوندند ، وقتی زمزمه‌ها در می‌گیرد و وردها از جا می خیزند ؛ پیش از سراغ جستن از مهدی علیه السلام هر عاشقی دنبال سید الشهداء علیه السلام می‌گردد . زبان‌های شوق و پلک‌های جستجو همنوا می‌شوند :

 أین الحسن و أین الحسین ؟(1)

 به راستی سر این بستگی آسمانی و عاشقانه چیست ؟ که ندبه خوان ابتدا از حسین علیه السلام می پرسد و از او سوال می‌کند و بعد به آن هدفی که برای آن آمده دیده می‌دوزد ؟

« کجاست حسن ؟ کجاست حسین ؟ کجایند فرزندان حسین ؟ صالحی از پس صالحی و صادقی از بی‌صادقی .... کجاست بقیه الله که از عترت هدایتگر پیامبر بیرون نمی‌رود ؟»(2)

 « أین بقیه الله » پس از « أین الحسین » و وقتی بدانی اولین بازگشت کننده در عصر رجعت نور مشرقین – حسین بن علی علیه السلام - است و کسی که امام عصر شهید را غسل و کفن می‌دهد و به خاک می‌سپارد اوست ،(3) این رمز و راز نهفته برایت آشکارتر می‌شود همین طور که از امام زمانت پی‌جویی می‌کنی و « أین » « أین » می‌گویی ، یکباره می‌پرسی : کجاست اویی که تقاص خون انبیاء و فرزندانشان را می طلبد و بعد می‌پرسی :

« أین الطالب بدم المقتول بکربلا»(4)

کجاست خونخواه شهید کربلا ؟

خون مقتول کربلا خون یحیای نینوایی ما جوشان است تا خونخواه در رسد و تقاص آن را بطلبد، خونی که پلک‌های اهل بیت علیهم السلام را زخمی کرد و اشک‌ها را به گونه‌هایشان جاری ساخت ، خون عزیزی که در حضیض گودال غروب کرد و کرب و بلا چون تیرهای بی‌شمار بر سرش بارید ، از آن زمین تا روزی که شمشیر خونخواه در غلاف باشد خون می جوشد ، خونی که از قلب رسول خدا صلی الله علیه و آله دویده است .

نام مهدی علیه السلام در زیارت سیدالشهداء علیه السلام

 پس اگر گذرت به کربلا افتاد و قدمت بر آن بهشت مشهود پا نهاد و سحرگاهان بوی سیب در آن حریم سرمستت کرد ، سر بر آن ضریح فیاض بند و زبان بیاور :

اللهم رب الحسین إشف صدر الحسین

اللهم رب الحسین أطلب بدم الحسین

اللهم رب الحسین انتقم ممن رضی بقتل الحسین

اللهم رب الحسین انتقم ممن خالف الحسین

اللهم رب الحسین انتقم ممن فرح بقتل الحسین(5)

خدایا ای پروردگار حسین ، دل حسین را شاد و گشاده نما .

خدایا ، ای پروردگار حسین ، خونخواهی حسین کن .

خدایا ، ای پروردگار حسین ، از راضی شدگان به قتل حسین انتقام گیر.

خدایا ، ای پروردگار حسین ، از مخالفان حسین انتقام گیر .

خدایا ، ای پروردگار حسین ، از شادمانان به قتل حسین انتقام گیر .

نیمه‌ی شعبان حسین علیه السلام

 شب نیمه ی شعبان ارواح انبیای الهی برای زیارت سیدالشهداء علیه السلام از خداوند اجازه می‌طلبند و خداوند آنها را اذن زیارت می دهد . در رأس این پیامبران ، انبیای اولوالعزم هستند و فرموده‌اند هر که می‌خواهد با صد و بیست و چهار هزار پیامبر خدا مصافحه کند ، شب نیمه‌ی شعبان را به زیارت امام حسین علیه السلام برود که در این شامگاه مبارک منادیی از افق اعلی ندا می‌دهد :

زائرین حسین ! باز گردید که بخشوده شدید و ثواب شما بر ] عهده‌ی [ خدا و پیامبرتان ] است[.(6)

در زیارت این شب ، خطاب به آن حضرت عرضه می‌داریم :

 أشهد أنک قتلت و لم تمت (7)

شهادت می دهم که تو کشته شدی و نمردی .

او در قلب هر محبی زنده است و خانه‌ی محبت او تا ابد باز است ! این است که می بینی تا محرم می‌شود ، سیل دسته‌های دل شکسته راه می‌افتد و علم‌های وفادار قد می‌افرازند . حسین کشته شده ، اما نمرده است . این را نیمه‌ی شعبان می‌گوید . یعنی زائر می گوید ما آمده‌ایم تا تو را بشارت دهیم فردا روز ، حسین دیگری داغ تو را به خنکای انتقام خواهد رساند . زیارت نیمه‌ی شعبان یعنی تبریک گفتن به ابا عبدالله علیه السلام و مژده دادن او به فرزند پاکبازش ، یعنی یاد کرد حسین علیه السلام در شب میلاد مهدی علیه السلام ، یعنی هم نفس مهدی علیه السلام یا حسین علیه السلام گفتن ! ...

امان نامه از آتش

 در تشرف حاج علی بغدادی خدمت امام عصر علیه السلام که مرحوم آقا شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان نقل فرموده چنین آمده است :

« ... آنگاه فرمود : برگرد و جدم را زیاد کن ، پس برگشتم ] و سلام دادم [ و دست راست او در دست چپ من بود . وقتی به راه افتادیم دیدم در طرف راستمان نهر آب سفید و صاف جاری است و درختان لیمو و نارنج و انار و انگور همه پر ثمر – با آنکه فصلشان نبود – بر سرمان سایه انداخته ، گفتم این نهر و این درخت‌ها چیست ؟ فرمود : هر که موالیان ما که ما و جدمان را زیارت کند ، اینها با او هست .. پرسیدم : تعزیه خوان‌ های سید الشهداء علیه السلام نقل می کنند که ... سلیمان اعمش را در خواب دید هودجی میان زمین و آسمان است ، پرسید در آن هودج کیست ؟ گفتند : فاطمه‌ی زهرا و خدیجه‌ی کبری علیهما السلام گفت به کجا می‌روند ؟ گفتند : به زیارت امام حسین علیه السلام در امشب که شب جمعه است . رقعه‌هایی در هودج بود و از آن به زمین می ریخت که بر آن نوشته بود :

 أمان من النار لزوار الحسین علیه السلام فی لیله الجمعه أمان من النار یوم القیامه

 امان از آتش برای زائران شب جمعه‌ی امام حسین علیه اسلام امان از آتش روز قیامت .

 آیا این رؤیا صحیح است ؟ فرمودند: آری ، درست و تمام است . دوباره پرسیدم ، آقای من ،‌درست است که هر کس حسین علیه السلام را شب جمعه زیارت کند برای او امان است ؟ فرمود : آری ، و الله . و اشک از چشمان مبارکش جاری شد و گریست ....» (8)

شب جمعه شب اباعبدالله علیه السلام است و امام عصر علیه السلام به خدا قسم فرموده‌اند که فاطمه زهرا علیهما السلام آن شب به همه‌ی زوار اباعبدالله علیه السلام امان نامه از آتش بدهند و حاج علی را سفارش کرده‌اند که ایشان را از راه دور زیارت کند تا از نهرها و درختان بهشت بهره‌ور باشد .

 چگونه می‌شود نیمه شب جمعه در کنار سایر انبیای الهی امام عصر علیه السلام به زیارت پدر نرود و در غم و حسرت پای ضریح او آب نشود ؟ پس اگر شب جمعه زائر حسین علیه السلام بودی یادت باشد میان آن همه صورت پی او هم بگرد!

پی نوشتها :

(1)    دعای ندبه ، مفاتیح الجنان .

(2)    همان .

(3)    تاریخ طبری ، ج 6 ، ص 256 – لهوف سید بن طاووس ، 122 - ارشاد شیخ مفید ، 456.

(4)    دعای ندبه ، مفاتیح الجنان .

(5)    کامل الزیارات ، ص 252 .

(6)    همان ، ص 197 .

(7)    مفاتیح الجنان ، زیارت امام حسین علیه السلام در شب نیمه شعبان .

(8)    مفاتیح الجنان ، حکایت حاج علی بغدادی .

 نوشته شده :پایگاه جامع عاشورا 

عشق مهدوی به ساحت حسینی

بخش دوم از سلسله مقالات ‌سیدالشهدا(ع) در جبین امام زمان(عج):

وقتی به اوصاف برآمده از زبان امام عصر علیه السلام درباره‌ی امام عشق - حسین بن علی علیه السلام – بنگری ، محبت بی ‌انتهای مهدوی را نسبت به پدر بیشتر در می‌یابی.

السلام علیک سلام العارف بحرمتک المخلص فی ولایتک . (1)

سلام بر تو ! سلام برکسی که مقام تو را می‌شناد و در دوستیش به تو خالص است .

 مولای ما خود را ولی مخلص سید الشهداء علیه السلام می‌داند و به او می‌گوید که حرمت و مقامش را می شناسد و با محبت او به خدایش تقرب می‌‌جوید . امام عصر علیه السلام مصداق این فرموده است :

 أحب الله من أحب حسیناً ...(2)

خدا دوست دارد دوستدار حسین را

] پدر جان![ تو وفادار به امانت‌ها ،

دوستدار خوی‌های نیکو ،

صاحب کرامت‌های آشکار ،

نماز شب گزار تاریکی‌ها ....

 صاحب رتبه‌های بلند ،

مقامهای فراوان ،

 سرشت‌های ستوده ،

دارای موهبت‌های بسیار ،

بردبار رشید ،

 توبه‌گر سخاوتمند ،‌

و دانا و استوار ] بودی [ ... (3)

عمق مصیبت بسته به معرفت

 می‌دانی که محبت و معرفت با هم ارتباط مستقیم دارند هر چه بیشتر نیکویی‌های کسی را بشناسی و از منزلتش آگاه‌تر باشی و والاییش برایت درک نمودنی تر باشد ، محبت به او آتشین‌تر و داغ‌تر است و مگر زیر سقف گیتی کسی را در معرفت به سید الشهداء نظیر صاحب الزمان علیه السلام سراغ داری ؟ وقتی این آتش محبت سر برداشته باشد و این پیوند و وابستگی شدید قرن‌ها بر قرار باشد ، وقتی قلب صاحب ما با هر تپش حسین حسین کند و سینه‌اش مالامال از عاطفه و مهر به پدر باشد ، تو فکر کن که چه حالی خواهد شد وقتی مصیبت پدر به سرش بیاید ! آن هم چه مصیبتی که :

 ما اعظمها و اعظم رزیتها فی الإسلام (4)

چه بزرگ است این مصیبت و اندوه آن در اسلام !

 آن روز که اباعبدالله علیه السلام و فرزندان و فدائیانش ، در صحرای کربلا تشنه و تنها می‌جنگیدند ، بر پهنه‌ی زمین ،‌همانند و هم ردیفی نداشتند . برگزیدگان و یکتایان و دست چین‌های خداوند ، آن روز سر باختند، آن هم چه سرباختنی و چه به خون غلتیدنی ! پس نه آن انسان‌های بی‌بدیل جایگزین داشتند و نه فاجعه‌ای که بر سرشان آمد هرگز مکرر شد .

 گذار امام عصر علیه السلام در مصیبت امام حسین علیه السلام

این است که داغ کربلا آه از نهاد مولای ما برآورده است و او را شب و روز به گریه و افغان وا داشته است :

 ] سلام بر تو [ سلام کسی که قلبش به مصیبت و سختی تو زخمی و مجروح است و اشکش در هنگام یاد کرد تو ریزان ، سلام دردمند و محزون و شیدای سیه روز ،

 سلام کسی که اگر با تو در کربلا بود تو را با جانش از تیزی‌های شمشیرها نگه می‌داشت و باقیمانده‌ی عمرش را برای تو در معرض مرگ می‌انداخت و در پیش رویت کارزار می کرد و تو را در برابر آنانی که بر تو هجوم آورده و شوریده بودند یاری می‌کرد و روح و جسد و مال و فرزندش را فدای تو می‌نمود ، و روحش فدای روحت باد و خانواده‌اش نگاهدار و مدافع خانواده‌‌‌ات .

 پس اگر روزگار ولادت مرا به تاخیر انداخته و مقدرات ، مرا از یاریت دور کرده است و برای کسانی که با توکارزار کردند ستیزگر نبودم و با کسانی که با تو دشمنی کردند نجنگیدم ، پس صبح و شام برایت ناله می‌کنم و جای اشک برایت خون می گریم .

 به خاطر حسرت بر تو واندوه به آنچه تو را گرفتار کرد و شعله‌ور و در سوز و گداز تا اینکه از بی‌قراری سختی‌ها و مصیبت‌ها وغصه‌ی اندوهگینی ( به خاطر از دست دادن فرصت‌ها ) بمیرم ... (5)

خون به جای اشک ! این نه مبالغه که واقعیت است ، این ندبه و زاری ، این افسوس و تاسف آنقدر فزونی می گیرد که سفره‌ی اشک برای امام زمان علیه السلام از صبح تا شام گسترده است .

 او از طرفی خاطرات تلخ کربلا را مرور می کند و رنج‌ها و سختی‌های آن را به یاد می آورد و رنج می‌کشد ، و از سویی دیگر این تاسف جانش را میخراشد که از آن صحنه‌ی کارزار عقب افتاده و دست تقدیر نگذاشته که آنجا خود را سپر بلای پدر کند و از حریم اودفاع نماید و عمر و مال و جان و زن و فرزند را فداییش سازد .

 حسرت و افسوس عقب ماندن و داغداری و سوز صحنه‌ها چه با قلب رئوف مولای ما می کند ؟ و چه خشمی را در جان او برآشفته می کند و چه حرارتی را به جان او تحمیل می‌‌نماید ؟

 و مگر نشنیده‌ای :

« إن لقتل الحسین حراره فی قلوب المؤمنین لاتبرد ابداً » (6)

برای شهادت حسین حرارتی سرد ناشدنی در قلب‌های مومنان است .

و مگر نمی‌دانی که پیشانی اهل ایمان در این روزگار سر به کدامین قدم می‌ساید ؟ پس این کوره‌ی حرارت را خون عزیز پرده نشین ما شرر آلود می‌کند و آتشفشان این گداز از سینه‌ی او نشأت می‌گیرد .

خواسته‌ی امام عصر علیه السلام پس از ذکر مصائب

 اینچنین است که حضرتش در قنوت پس از این زیارت ، از خدای متعال چنین می‌طلبد:

 اللهم إنی أسئلک بحق هذا الإمام فرجاً قریباًو صبراً جمیلاً و نصراً عزیزاً (7)

خدایا ، به حق این امام - سیدالشهداء - از توگشایشی نزدیک ، صبری زیبا و پیروزی سربلند می‌خواهم .

امام عصر علیه السلام از خداوند برای این مصیبت صبر جمیل می‌طلبد . صبری که شکایت از ناشکیباییش را مولای ما به هیچ مخلوقی نمی‌گوید و فقط با خالقش در میان می‌گذارد و گشایش و فرجی نزدیک می طلبد و فتح و پیروزیی سربلند در راه انتقامش و موفقیت خونخواهیش از قاتلان پدر !

او این دعا را به من و تو نیز سفارش کرده است :

 إنی لأدعو لمؤمن یذکر مصیبه جدی الشهید ثم یدعو لی بتعجیل الفرج و التأیید (8)

من برای کسی که مصیبت جدم سید الشهداء را یاد کند و سپس برای تعجیل فرج و تأیید امر من دعاکند ، دعا خواهم کرد .

خواسته‌ی فرشتگان عزادار امام حسین علیه السلام

السلام علی من بکته ملائکه السماء (9)

وقتی امام حسین علیه السلام مظلومانه و غریب به شهادت رسید ، ضجه‌ی فرشتگان و ناله و فریاد آنان بلند شد ، خطاب به خداوند عرضه داشتند :

 بارالها ! ای سرور ما ! آیا غافلی از آنکه برگزیده و فرزند برگزیده و بهترین آفریده‌ی تورا کشته است ؟

خدای متعال فرمود :

 «ای ملائک من آرام گیرید، قسم به عزت و شکوهم که از آنان انتقام خواهم گرفت هر چند پس از مدتی »

 سپس خدای متعال از ] وجود نورانی [ ائمه علیهم السلام برای ملائک پرده برداشت ؛ فرشتگان شادمان شدند ، یکی از آن ( بزرگواران) در آن میان ایستاده بود و نماز می‌خواند. خدای متعال فرمود :

 « با این ایستاده مرد از آنان انتقام می‌کشم .» (10)

پی نوشتها :

(1)    بحارالانوار ، ج 98 ، ص354 ، زیارت امام حسین (ع)-مفاتیح الجنان ، زیارت امام عصر(ع) در روز جمعه.

(2)    بحارالانوار ، ج 37 ، ص74.

(3)    بحارالانوار ، ج 101 ، ص 317 تا 327.

(4)    زیارت عاشورا ، مفاتیح الجنان .

(5)    بحارالانوار ، ج 101 ، ص 317 تا 327.

(6)    مستدرک الوسائل ، ج 10 ، ص 318.

(7)    بحارالانوار ، ج 101 ، ص 317 تا 327.

(8)    مکیال المکارم ، ج 2 ، ص 46.

(9)    بحارالانوار ، ج 101 ، ص 317 تا 327.

(10)مکیال المکارم ، ج 1 ، ص 129.

نوشته شده :پایگاه جامع عاشورا 

نام و یاد مهدی(ع) در زیارت عاشورا

یکی از فقرات زیارت عاشورای حضرت امام حسین (ع) این جمله مبارکه است:

«وَ اَسئَلهُ اَن یبَلِّغَنِی المَقامَ المَحمُودَ لَکُم عِندَالله وَ اَن یرزُقَنِی طَلَبَ ثارِکُم مَعَ اِمامٍ هُدَی ظاهِرٍ ناطِقٍ بِالحَقّ مِنکُم»

من از خداوند درخواست می کنم که مرا به مقام شایسته و ستوده ای که برای شما در نزد پروردگار است برساند و مرا نصیب کند که در رکاب امام هدایت از خاندان شما که ظهور کرده و به حق نطق می کند- حضرت مهدی موعود (ع)- خونخواهی شما نموده و انتقام خون بنا حق ریخته شما را بگیرم.

آری در زیارت مخصوص امام حسین (ع) در روز عاشورا  نیز هر فصل دیگری که این زیارت شریف خوانده شود و در ضمن توسل به حضرت سیدالشهدا (ع) شخص زائر و متوسل با دنیایی از درد، غم، سوز و گداز از خدای قاضی الحاجات درخواست می کند که او را موافق بدارد تا در معیت و همراهی امام زمان ارواحنا فداه و در رکاب پرافتخار آن پیشوای جهانی بیاید و انتقام خون پاک امام حسین (ع) را از جنایتکاران بنی امیه بگیرد.

شگفت انگیز است که هم خود و هم زیارت عاشورا یادآور ارتباط بسیار قوی و نیرومند این دو حجّت بزرگ الهی اند. برنامه عاشورا و زیارت عاشورا دلدادگان امام حسین (ع) را به امام زمان متّصل ساخته و پیوند می دهند و انسان ها را از مسیر عاشورا و زیارت جانسور امام حسین (ع) و در عین سوگ و عزا و توسل به آن حضرت به سوی امام عصر متوجه می سازند.

نوشته شده :پایگاه جامع عاشورا 

حسین(ع) در کلام امام زمان (ع)

از بهترین توصیفاتی که راجع به حضرت امام حسین (ع) شده، توصیفی است که حضرت ولی عصر ارواحنا فداه راجع به آن حضرت کرده است؛ آنجا که در خطاب خود به جد بزرگوارش امام حسین (ع) می گویند:

«کُنتُ لِلرَّسُولِ وّلَداً وً لِلقُرآن سَنَداً وَ للاُمَّه عَضُداً وَ فِی الّاعَهِ مُجتَهِداً حافِظاَ لِلعَهد وَ المیثاق ناکِباَ عَن سُبُلِ الفُسّاق تَناوه تأوه المَجهُود طَوِیل الرُکُوع وَ السُّجُود زاهِداَ فِی الدُّنیا ژُهدَ الرّاحِل عَنها ناظِراَ بِعَین المُستَوحِشِینَ مِنها»

تو ای حسین! برای رسول خدا فرزند و برای قرآن سند و برای امت بازوئی بودی، در طاعت خدا تلاشگر و نسبت به عهد و پیمان حافظ و مراقب بودی، از راه فاسقان سر بر می تافتی، آه می کشیدی، آه آدمی که به رنج و زحمت افتاده، رکوع و سجود تو طولانی بود، زاهد و پارسای در دنیا بودی، زهد و اعراض کسی که از دنیا رخت برکنده است، با دیده ی وحشت زدگان بدان نگاه می کردی.

در این عبارات، بسیار جالب و روح افزا جدّ بزرگوار خود حسین (ع) را با ده عنوان وصف کرده است:

1. امام حسین (ع)، فرزند سول خدا (ص) بود، او نواده ی پیامبر اکرم به شمار می رفت،  و رسول خدا او را فرزند خویشتن می خواند.

2. او سند و پشتوانه ی قرآن بود. قرآن، با اتکاء به وجود مقدس امام حسین (ع)، در جهان استقرار و گسترش یافت و هر آنچه را که قرآن کریم، در قالب الفاظ، بیان فرموده در وجود مطهر حسین (ع) رؤیت و مشاهده می شود.

3. آن حضرت بازوی امت بود، امت اسلامی با وجود حضرت حسین (ع) دارای بازویی پر توان و قدرتمند بوده و هستند و به همین دلیل می توانند همه ی قدرتهای ضد خدایی را در هم بشکنند و نابود سازند.

4. امام حسین (ع) در راه اطاعت پروردگار، سخت کوش و تلاشگر بود. دعا، نیایش، ابتهال، نماز و مناجات شبانه ی وی در تاریخ، ضبط شده و خود مایه ی اعجاب آدمی است.

5. آن بزرگوار نگهدار عهد و میثاق بود. عهد و پیمان با خداوند یا با مردم را هرگز نقض نکرد و ثابت و استوار روی پیمان خویشتن می ماند و وفا می کرد.

6. او از راه و روش فاسقان و فاجران روی گردان بود. هرگز روی به آنان نیاورد و تمایل به سوی آنان نکرد و چطور ممکن است کسی که فناء فی الله پیدا کرده به مخالفان فرمان پروردگار روی بیاورد و به آنان تمایل پیدا کند؟

7. امام حسین (ع) دردمندانه آه می کشید، چون ناله ی کسی که سخت به رنج و زحمت افتاده و بار سنگینی از غصه و اندوه در دل دارد و در سینه اش جراحتی التیام ناپذیر است.

8. رکوع ها و سجودهای طولانی داشت، مدت ها در حال رکوع و سجود می ماند و ذکر خدا می کرد. به نظر می رسد که این جمله، رمز شوق عمیق و ریشه دار آن بزرگوار به معبود و محبوب حقیقی اش خداوند متعال است و چون از خلوت با خدا و انس به ذات لایزال او لذت می برد از این رو سجده را که درست خلوت با خداست طول می داده و احساس خستگی نمی کرده اند.

9. سیدالشهداء (ع) نسبت به دنیا زاهد، بی رغبت و بی علاقه بود دنیا در نظر مبارک و خدا بین آن حضرت، جلوه و جلا و فروغ و بهایی نداشت چنان از دنیا اعراض کرده بود که گویا بکلی از آن برکنده شده و قدم در سرای ابدی و جهان آخرت گذاشته است.

10. نظر امام حسین (ع) به دنیا نظر وحشت زدگان بود. آنجا که نظر دیگران نظر خریداری و نگاه عاشقانه بود، نظر آن بزرگوار به دنیا نظر انسان وحشت زده بود و نگاهش، نگاه دل بریدگان از آن، و بالاخره او از دنیا و زرق و برق آن در فرار بود که این چیزها در چشم انسان دریا دلی چون امام حسین (ع) کمترین فروغی ندارد.

نوشته شده :پایگاه جامع عاشورا 

 

حسین(ع) و سخن از مهدی منتقم(عج)

روایات راجع به حضرت ولی عصر (ع) و جریانات ایام غیبت رنج بار آن حضرت و دوران ظهور سراسر نور و سرورش بسیار است. در این میان، روایات و خبرهای عینی متعددی مربوط به حضرت سیدالشهدا حسین بن علی (ع) است که ما به برخی از آنها بسنده می کنیم:

شیخ صدوق (ره) با سلسله سند نقل کرده که امام حسین (ع) فرمود:

«فِی التّاسِعِ مِن وُلدِی سُنَّهُ مِن یوسف (ع) وَ سُنَّه مِن مُوسَی بنِ عِمران (ع) وَ هُوَ قائِمُنا اَهلَ البَیت یصلِحُ الله تَبارکَ وَ تَعالی اَمرَهُ فِی لَیلَهٍ واحِدهٍ» (بحارالانوار ، ج51،ص132)

در نهمین فرزند من (مهدی) سنتی از یوسف است و سنتی از موسی بن عمران (ع) و او قائم ما اهل بیت می باشد. خداوند کار او را در ظرف یک شب اصلاح خواهد فرمود.

حضرت سید الشهدا (ع) در این روایت شریفه از چهار موضوع راجع به امام زمان سخن می گوید:

موضوع اول: اینکه در او سنتی از یوسف است، و مقصود آنست که خداوند یوسف را مستور داشته بود به طوری که او را می دیدند و نمی شناختند که او یوسف و فرزند حضرت یعقوب پیغمبر (ع) است، امام زمان (ع) نیز چنین است.

موضوع دوم: در او سنتی از حضرت موسی (ع) است. ولادت حضرت موسی مخفی صورت گرفت و بعد از مدتی از قوم خود غایب گردید، ولادت امام زمان (ع) نیز مخفیانه واقع شد و مدتی از مردم غائب بوده و خواهد بود.

موضوع سوم: او قائم ما اهل بیت است. گویا به نوعی تفاخر می کند که قائمی که در میان آل محمد (ع) پرورش می یابد و ظهور می کند نهمین فرزند من است.

موضوع چهارم: خداوند، امر او را در یک شب اصلاح می کند که ممکن است مقصود این باشد که بعد از طول مدت غیبت و گذشت سالیان محنت و مهجوری، خداوند ناگهان در یک شب اراده ی ظهور آن حضرت را خواهد نمود و با همان یک شب کار او را اصلاح خواهد فرمود. و ممکن است مقصود این باشد که چون ظهور کند، استیلای او بر جهان و قلع و قمع کردن دشمنان و بدخواهان به درازا نمی کشد و زمان زیادی نمی برد بلکه در یک شب کار او را اصلاح کرده و همه را در برابر او تسلیم و مطیع خواهد فرمود.

در نقل آمده است که عبدالرحمن بن سلیط گوید حسین بن علی بن ابیطالب علیهم السلام فرمود: «از ما خانواده، دوازده نفر مهدی و هدایت یافته اند که اولین آنان امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب (ع) و آخرین آنها نهمین نفر از فرزندان من می باشد و اوست امامی که قیام به حق می کند. خداوند زمین را به وجود او زنده می سازد، پس از آنکه مرده بود و به وسیله ی او دین حق را بر همه ی ادیان، غالب و پیروز می گرداند، هر چند که مشرکان خوش نداشته باشند. برای او غیبتی است که مردمانی در آن از دین بر می گردند و گروه هایی هم در میان شرایط غیبت بر دین ثابت می مانند و آنان مورد آزار و اذیت قرار می گیرند و بدانها گفته می شود پس این وعده ی ظهور، چه زمانی است اگر شما راست می گوئید؟ آگاه باشید کسی که در غیبت او بر اذیت ها و تکذیب دیگران صبر کند به منزله کسی است که با شمشیر، پیش روی رسول الله (ص) و به حمایت از آن حضرت بجنگد.»

این کلام شریف حضرت امام حسین (ع) درباره ی فرزند گرانقدرش حضرت مهدی (ع) نکات بسیار مهم و جالب و شنیدنی را به ما می فهماند.

اولاً: یادآور می شود که ذوات مقدسه ای که مشمول نور هدایت الهی هستند دوازده نفرند و آنان مشخص اند و آغازگرشان حضرت امیرالمؤمنین (ع) و خاتم آنان آن کسی است که در طبقه نهمین نسل حضرتش قرار دارد، و قائمی که از آل پیغمبر به گوش ها خورده، اوست.

ثانیاً: زمین که بر اثر بدی ها و فساد و شرارت ها مرده است، به یمن وجود او زنده و آباد می گردد. و دین حق در پرتو وجود نازنین او بر همه ی ادیان، پیروز می گردد و علی رغم خواسته ی مشرکان، دین اسلام، حاکم خواهد شد.

ثالثاً: از غیبت امام زمان (ع) سخن می گوید و اینکه غیبتی چنان طولانی دارد که گروه هایی بر اثر دوری از آن حضرت دچار انحراف و ارتداد گردیده و از دین خدا خارج می شوند و در همین حال، مردمی نیز ثابت قدم می مانند. ولی مورد اذیت و سرزنش منحرفین واقع می شوند که پس آن امامتان کجاست؟ اینها همه اخبار غیبی است که حضرت امام حسین (ع) در مورد مهدی موعود (ع) داده اند.

در پایان متذکر اجر و ثواب و پاداش انسان های پاک و اهل ولایت و دلدادگان امام زمان می شوند که آن آزارها و زخم زبان ها را تحمل می کنند و کمترین ضعف و فتوری در ارکان ایمان شان به وجود نمی آید.

طبق فرموده آن بزرگوار اجر و پاداش اینها اجر و پاداش کسی است که به همراه پیامبر خدا (ص) به جنگ رفته و در اردوی آن حضرت است و جلو روی آن بزرگوار، برای پیروزی اسلام، شمشیر می زند.

نوشته شده :پایگاه جامع عاشورا 

امام مهدی (عج) در غدیر

امام مهدی (عج) در غدیر

در خطبه غدیر (سخنرانی پیامبر  صلی الله علیه و آله و سلم در معرفی امام علی علیه السلام) به حضرت بقیه الله الاعظم، توجه خاصی شده است.

خبر دادن از مهدی موعود برای آن مردمی که قبول ولایت امیر المؤمنین علیه السلام برایشان سنگین بود، بیانگر آینده نگری اسلام و برنامه بلندمدت دین الهی برای مسلمین است. اگرچه برخی با آنکه آن روز با علی بن ابی طالب علیه السلام بیعت کردند؛ پیمان شکسنتد. ولی حقایق در طول زمان برای نسل‌ها روشن گشت، و از‌ آنجا که کارها به دست خداوند است، روزی امر اهل بیت علیهم السلام ظاهر خواهد شد. آن روز، جهان به دست جانشینان واقعی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم سپرده می‌شود و انتقام آنچه در طول قرنها بر ایشان رفته است، گرفته خواهد شد.

لازم به ذکر است که اعلام این مطالب در غدیر، یک پیشگویی و اخبار از غیب نیز به شمار می‌آید.

در خطبه غدیر، 25 جمله درباره حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف  آمده است که آنها را تحت 6 عنوان می‌توان خلاصه کرد:

الف: بشارت به آمدن او: پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم در این باره می‌فرماید: «او کسی است که همه پیشینیان به آمدن او بشارت داده‌اند.»(خطبه غدیر؛ احتجاج طبرسی، ج1، ص66.)

ب: خاتمیت او: یعنی امامت در امامان تعیین شده، اتصال دارد و منقطع نمی­گردد تا زمانی که به دست خاتم و آخرین آنان که حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف  است، برسد.

ج: مقام و منزلت او: در این باره دو جهت ذکر شده است:

1. فضائل و مناقب او:

- او «انتخاب شده خداوند» و «هدایت یافته» و «کمک شده» است.

- نور از جانب خداوند در او قرار داده شده و نوری نیست مگر با او، و حقی نیست جز با او.

2. مقام و شأن اجتماعی او:

- او ولی خدا در زمین و حکم کننده خدا در میان خلق است.

- کارها به او سپرده شده و او امین خداوند بر سِرّ و آشکار الهی است.

- او یاری کننده دین خدا است.

- او هر صاحب فضلی را به قدر فضلش و هر صاحب جهلی را به قدر جهلش نشانه می‌دهد.

د: علم او: این مسأله را نیز از دو بعد می­توان در خطبه غدیر به دست آورد:

1. او وارث هر علمی است و علمش به همه چیز احاطه دارد.

2. علم او به دریای عمیق علم الهی اتصال دارد.

هـ: قیام او: در دو مورد از خطبه غدیر، کلمه «القائم المهدی» بکار رفته و بعد از آن به قدرت مطلقه و تمام عیار حضرت بقیه الله الأعظم ـ ارواحنا فداه ـ اشاره شده که از جانب الهی به او عطا گردیده است و هیچ قدرتی طاقت برابری با او را ندارد.

این موضوع از سه جنبه مطرح شده است:

1. کسی بر او غالب یا علیه او کمک نمی شود و او همه قلعه‌های محکم را فتح می‌کند.

2. او بر همه ادیان و بر همه گروه‌های شرک غالب می‌شود و آنان را هدایت می‌کند و یا (متعصبان را) نابود می­کند.

3. خداوند همه آبادی‌ها و شهرهای جهان را تحت تصرف حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف در می‌آورد.

و: انتقام او: در قسمتی از خطبه غدیر به این مسأله تصریح شده است که اگر چه حق اهل بیت علیهم السلام و شیعیانشان در طول تاریخ توسط ظالمین پایمال شده است، ولی منتقمی خواهد آمد و گذشته از عذاب اُخروی، در همین جهان دل دوستان را با گرفتن انتقام از دشمنان، مسرور خواهد کرد. این نکته در قالب سه جمله آمده است:

1. او حق خداوند و هر حق را که به اهل بیت علیهم السلام مرتبط شود، خواهد گرفت.

2. او انتقام هر خون به ناحق ریخته اولیاء خدا را خواهد گرفت.

3. او از تمام ظالمان عالم، انتقام خواهد گرفت.

در بخش ششم خطبه نیز سه موضوع ذکر شده است:

1. نورانیت ونسل نورانی حضرت: آنجا که می‌فرماید: «نور از طرف خداوند در من، و سپس در علی علیه السلام و نسل او تا مهدی قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف  قرار داده شده است».

2. گرفتن حقوق اهل بیت به دست حضرت، آنجا که می‌فرماید: «مهدی، حق خداوند و هر حقّی را که برای ماست خواهد گرفت».

3. اختیار مطلق زمین به دست حضرت، آنجا که می‌فرماید: «هیچ سرزمین آبادی نیست مگر آنکه خداوند تا روز قیامت اهل آن را به خاطر تکذیبشان هلاک می‌کند، و آن را در اختیار حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف  قرار می‌دهد».

در بخش هشتم خطبه سه موضوع دیگر ذکر شده است:

1. خاتمیت آن حضرت، آنجا که می‌فرماید: «خاتم امامان مهدی قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف ، از ما است».

2. غلبه او بر همه ادیان، آنجا که می‌فرماید: «اوست غالب بر ادیان، منتقم از ظالمین فاتح قلعه ها، غالب بر مشرکین، منتقم خونهای به ناحق ریخته، کمک کننده دین خدا، سرچشمه گرفته از دریایی عمیق، نشانه دهنده به افراد در حد خودشان، وارث علوم محکم کننده آیات الهی».

3. بشارت به او، آنجا که می‌فرماید: «اوست که کارها به دست او سپرده شده و گذشتگان به او بشارت داده‌اند، و او ست حجت باقی خداوند، و ولی او در زمین و امانتدار او بر سرّ و آشکار».

 نوشته شده :پایگاه جامع عاشورا 

غیبت کبری ، و ولایت فقیه

غیبت کبری ، و ولایت فقیه

پس از وفات علی بن محمد سمری چهارمین نایب خاص حضرت مهدی (ع) در نیمه شعبان سال 329 هجری ، غیبت کبری آغاز شد ، و این غیبت تا ظهور امام عصر (ع) ادامه دارد ، در این عصر ، دیگر امام زمان (ع) نایب خاصی ندارد ، و امور مردم به فقهای جامع الشرائط که ما از آن به ‹‹ولایت فقیه›› تعبیر می کنیم ، سپرده شده است.
در عصر غیبت کبری ، توده مردم از اقامتگاه امام مهدی (ع) بی خبرند ، و از حضور در محضر آن بزرگوار محرومند ، و مطابق بعضی از روایات ، همواره سی تن از شیعیان و نزدیکان در محضر آن حضرت هستند ، هرگاه عمر یکی از آنها به سرآید ، یکی دیگر به جای او تعیین می شود و این افراد به عنوان ‹‹اوتاد›› نام برده می شوند .
در این عصر ، امور و شئون سیاسی ، فرهنگی ، اجتماعی ، و برنامه های عملی مردم تحت نظارت و رهبری ولی فقیه ، مجتهد جامع الشرایط اداره می شود .
اسحاق بن یعقوب می گوید : از عثمان بن سعید نخستین نایب خاص امام زمان حضرت مهدی (ع) خواستم تا نامه مرا به آن حضرت برساند ، در آن نامه پرسیده بودم : در عصر غیبت (کبری) به چه کسی مراجعه کنیم ، امام زمان (ع) با خط خودشان ، در پاسخ سوال من ، چنین مرقوم فرمود:
و اما الحودث الواقعه فارجعوا فیها الی رواه احادیثنا ، فانهم حجتی علیکم و انا حجه الله علیهم .
‹‹... در حوادث و رخدادها به راویان حدیث ما (فقها) مراجعه کنید ، که آنها حجت من بر شما هستند و من حجت خدا بر آنها می باشم.››
امام حسن عسکری (ع) فرمود :
فاما من کان من الفقهاء صائناً لنفسه ، حافظاً لدینه مخالفاً علی هواه ، مطیعاً لامر مولاه ، فللعوام ان یقلدوه .
‹‹هر کدام از فقها که نگهدارنده نفس خود از انحراف و گناه ، و نگهبان دین خود و مخالف هوای نفس خود و مطیع فرمان مولایش خداست ، بر مردم لازم است که از او تقلید کنند.›› (احتجاج طبرسی، ج2، ص263)
دلایل ولایت فقیه ، بسیار است و اینجا جای بحث و شرح آن نیست ، یکی از آن دلایل ، حدیث ‹‹مقبوله عمربن حنظه›› است که مورد قبول علما و فقها می باشد ، در این حدیث ، امام صادق (ع) در مورد متابعت از فقیه جامع الشرائط فرمود :

فانی قد جعلته علیکم حاکماً ، فاذا احکم بحکمنا فلم یقبله منه فانما استخف بحکم الله، و علینا رد والراد علینا الراد علی الله ، و هو علی حد الشرک بالله.
‹‹من او (فقیه جامع الشرائط) را حاکم شما قرار دادم ، هنگامی که او طبق حکم ما ، حکم کرد ، ولی حکم او پذیرفته نشد ، قطعاً حکم خدا سبک شمرده شده است ، و ما را رد کرده است ، آن کس که ما را رد کند خدا را رد کرده و چنین کسی در مرز شرک به خدا است.›› (وسائل الشیعه، ج18، ص98.)
عالم بزرگ آیت الله العظمی شیخ محمد حسن نجفی (ره) ، در کتابش جواهر الکلام ، هفده صفحه (جلد 21، ص393 تا 410.) ، درباره مشروعیت و لزوم ولایت فقیه ، بحث و بررسی نموده و در صفحه 397 جلد 21 چنین می فرماید :
‹‹عجیب است که بعضی در مورد ولایت فقیه (یا احتمالاً درباره اجرای حدود) وسوسه دارند ، چنین افرادی از طعم فقه چیزی نشنیده اند.›› پس از آنکه امامان(ع) درباره فقیه جامع الشرایط فرمودند :
انی جعلته علیکم حاکماً و قاضیاً و حجه و خلیفه و نحو ذلک:
‹‹من او (فقیه) را حاکم ، قاضی، حجت و جانشین خود و ... قرار دادم.›› (این احادیث ، در اصول کافی ، ج1، ص67، و وسائل الشیعه ، ج18، ص98، ذکر شده است.)

پاسخ به یک سوال

در اینجا این سوال مطرح می شود که مطابق روایات متعدد ، از امامت و برافراشتن پرچم به این عنوان ، در عصر غیبت نهی شده است ، از جمله : امام حسین (ع) فرمود : ‹‹هر پرچم (برافراشته از رهبری) قبل از قیام مهدی (ع) پرچم طاغوتی است.›› و به فرموده امام باقر (ع) : ‹‹ صاحب آن پرچم، طاغوت است.›› (اثباه الهداه، ج7، ص65)
پاسخ آنکه : این گونه روایات مربوط به آن رهبرانی است که به طور مهدی (ع) چنانکه دلایل ولایت فقیه، این مطلب را ثابت می کند... .


الف) : امام سجاد (ع) فرمود :
اذا قام قائمنا اذهب الله عز و جل عن شیعتنا العاهه، و جعل قلوبهم کزبر الحدید، و جعل قوه الرجل منهم قوه اربعین رجلاً ، و یکونون حکام الارض و سنامها... .
‹‹هرگاه قائم ما قیام کند ، خداوند متعال پیروان ما را از آفات حفظ نماید ، و دلهای آنها را همچون پاره آهن ، محکم سازد ، و نیروی هر مردی از آنها را به اندازه نیروی چهل مرد کند ، آنها حاکمان و سران مردم روی زمین خواهند بود.›› (بحارالانوار، ج52، ص317)
ب) : امام باقر (ع) فرمود :
اذا جاء مهدینا کان الرجل من شیعتنا اجری من لیث، و امضی من سنان یطا عدونا بر جلیه، و یصربه بکفیه.
‹‹هرگاه مهدی ما ظهور کرد ، قدرت و کاربرد یک مرد از شیعیان ما ، از شیر راسختر ، و از نیزه برّان تر است، دشمن ما را زیر پاهایش پایمان کند ، و با دستهایش او را سرکوب نماید.›› (بحارالانوار، ج52، ص318)
و در تعبیر امام صادق (ع) از یاران حضرت مهدی (ع) آمده : 
ولو مروابجبال الحدید لقطعوها، لایکفون سیوفهم حتی یرضی الله عز و جل.

‹‹اگر آنها به کوههای آهن عبور کنند ، آنها را قطعه قطعه نمایند ، شمشیرهای خود را به زمین نگذارند تا آن هنگام که خداوند خشنود شود.›› (بحارالانوار ، ج53 ، ص327)

نوشته شده :پایگاه جامع عاشورا 

شمایل و صفات امام زمان (عج)

شمایل و صفات امام زمان (عج) از نگاه معصومین

اوصاف آن حضرت با دقت تمام از زبان پیامبر (ص) و ائمه (ع) بیان شده است . شاید فلسفه این امر بدان جهت بوده که با ذکر این اوصاف جلوی هر کسی را که قصد داشته ادعای مهدویت بکند ، بگیرند . چرا که مساله ظهور امام مهدی در آخرالزمان یکی از ضرورتهای دینی هم شده بود . و از آنجا که فراهم آمدن تمام این صفات و ویژگیها ، که در روایات اسلامی ذکر آنها رفته ، در شخص مدعی مهدویت امکان ناپذیر است بنابراین باعث می شود تا دروغ او پیش مردم فاش شود . 
درباره اوصاف آن حضرت چنین آمده است : 
1- رسول خدا (ص) اوصاف حضرت مهدی را چنین می فرماید : «مهدی از من است ، او بلند پیشانی است و دارای بینی باریکی است که میانش اندک برآمدگی دارد . مهدی از فرزندان من است . چهره اش چون ماه تابان است . چشمان گردی دارد . رنگش ، رنگ عربی و بدنش ، بدن اسرائیلی است . صورتش مثل دینار (گرد و سرخ) است . دندانهایش چون اره (تیز و بران) و شمشیرش چون سوزش آتش است». 
2- امام علی (ع) نیز در توصیف حضرت قائم چنین می فرماید :
«مهدی دیدگانی مشکی دارد و موهایی پر پشت . او دارای چهره سرخ و پیشانی نورانی است . صاحب خال و علامت است . عالمی است غیور که اخبار گذشتگان را داراست . ساحت و درگاهش از همه شما گشاده تر و دانش او را تمام شما افزون تر و بیش تر از همه شما به جای آرنده صله رحم است . به مرغ (که در آسمان پرواز می کند) اشاره می کند و در دستش فرو می افتد ، و شاخی (خشک) در زمین می کارد ، سبز می شود و برگ می آورد».

3- امام حسین (ع) درباره اوصاف آن حضرت نیز چنین می فرماید : 
«مهدی را از روی سکینت و وقاری که دارد و همچنین دانش او به حلال و حرام و نیازمندی مردم به او و بی نیازی او از مردم می شناسید». 
4- امام باقر (ع) اوصاف امام مهدی را چنین بیان کرده است : 
«سیاهی چشمانش تابنده و پنجه هایش قوی و زورمند است و زانوانش بزرگ و شکمش فربه است . پشت او دو خال است ، خالی به رنگ پوستش و خالی همانند خال پیامبر ، ابروانش به هم پیوسته است ، دیدگانش از کثرت شب بیداری و عبادت آشکار است ، سیاهی چشمانش تابنده است . در صورتش اثری (خالی) است ، سینه اش فراخ است ، شانه هایش را (به دو طرف بدنش) رها می کند و سر استخوانهای کتفش بزرگ و درشت است». 
5- امام صادق (ع) نیز درباره اوصاف آن حضرت فرموده است : 
«مهدی خوش سیما ، گندمگون است که به سرخی می زند ، ابرو کمان و نورانی است و سیاهی چشمانش بغایت سیاه است ، چشمان فراخ دارد ، بالای بینی اش برآمده است ، بینی عقابی دارد و پیشانی بلند ، او خاشع است و نازک مثل شیشه ، هیبتش مردم را می ترساند ، به مردم و دلها نزدیک است ، شیرین گفتار و خوش سیماست ، ساقهایش باریک است و بدنی نیرومند دارد ، چون بر کوه بانگ زند صخره ها از هم بپاشند و فرو ریزند ، دست بر بنده ای نمی نهد جز آنکه دلش همچون پاره های آهن (سخت و نیرومند) می گردد . نه بسیار بلند بالاست و نه بسیار کوتاه بلکه میانه قامت است ، سر گرد دارد و سینه ای فراخ ، بلند پیشانی است و ابروهایش پیوسته است ، بر گونه راستش خالی است گویا دانه مشک است که بر قطعه عنبر ساییده باشند». 
6- امام رضا (ع) نیز اوصاف امام را چنین بیان کرده است : 
«او شبیه من و شبیه موسی بن عمران است . هاله هایی از نور او را احاطه کرده که به پرتو قدس درخشیدن گیرد . دارای اعتدال اخلاق است و رنگی شاداب دارد . در هیبت بدنی به رسول خدا (ص) شبیه است . نشانه اش آن است که (از نظر سن) سالخورده است اما سیمای جوان دارد تا آنجا که بیننده او را چهل ساله یا کمتر می انگارد . دیگر از علایم او آن است که تا گاه مرگ و با وجود گذشت روزها و شبها ، اصلا پیر نمی شود» 

منبع روایات : کتاب «یوم الخلاص» نوشته کامل سلیمان صفحات 51 تا 55

نوشته شده :پایگاه جامع عاشورا 

 

مرکز ظهور و سکونت حضرت مهدی

اقامتگاه حضرت مهدی و مرکز ظهور و سکونتش :
امام قائم (ع) اکنون کجاست؟ آیا همسر و فرزند دارد؟ هنگام ظهور از کجا ظهور می کند؟ و در کجا قیام می نماید؟ کی و در چه روز؟ و مرکز حکومتش کجاست؟
برای پاسخ به این پرسشها ، ناگریز باید از روایات و گفتار پیامبر (ع) و امامان (ع) استفاده کرد مطابق بعضی از روایات ، آن حضرت همه ساله در مراسم حج شرکت می نماید .
همچنین هرجا که بخواهد ، به خصوص در کنار قبر امامان (ع) و مکانهای شریف ، خواهد رفت.
او بر اساس برنامه های اسلام ، دارای همسر و فرزند خواهد بود ، چنانکه در بعضی از دعاها به اهل بیت (ع) آن حضرت اشاره شده است .
و در مورد اقامتگاه او چندین مکان در روایات ذکر شده مانند : مدینه ، دشت حجاز ، کوه رضوی ، کرعه (قریه ای در یمن) و سرزمینهای دوردست . از جمله روایت شده : ‹‹حضرت مهدی (ع) و فرزندانش در جزیره های بسیار بزرگ و پهناور در دریا زندگی می کنند .
و مطابق روایت ‹‹علی بن فاضل مازندرانی›› که در نجف اشرف سکونت داشته ، حضرت مهدی (ع) و یاران و فرزندانش در جزیره خضراء است .
داستان علی بن فاضل مازندرانی ، به طور مشروح در کتاب اثباه الهداه ، ج7 ص371 آمده است ، که فشرده آن بعداً خاطرنشان می شود .
در مورد جزیره خضراء ، بحث و گفتگو بسیار است ، بعضی از دانشمندان از قراین و ویژگیها ، حدس زده اند که جزیره خضراء ، همان ‹‹مثلث برمودا›› است که از عجیب ترین و مرموزترین مکانهای روی زمین است و در دل غربی ترین اقیانوس اطلس قرار دارد .
از عجائب مثلث برمودا اینکه : هر هواپیما یا کشتی به حدود آن برود ، به طور اسرار آمیزی ناپدید می گردد ، و جالب اینکه آبهای آن سفید است ، و هر روز خبر غرق شدن تعداد تازه ای از کشتیهای اقیانوس پیما در آبهای سفید مثلث برمودا ، به گوش رسیده و می رسد .

از دعاهای حضرت مهدی (ع) این است :
اللهم احجبنی عن عیون اعدائی، و اجمع بینی بین اولیائی :
‹‹خدایا مرا از دید دشمنانم پوشیده بدار ، و بین من و دوستانم ، در یکجا جمع کن.››
به مقتضای استجابت این دعا ، اقامتگاه آن حضرت از دیدگاه و دسترس دشمنان ، محفوظ خواهد ماند ، و ممکن است همین مطلب تأییدی باشد که اقامتگاه اصلی آن حضرت در مثلث برمودا است . به هر حال این یوسف گم گشته ، روزی به کنعان بر می گردد ، و چشم یعقوب را بینا و روشن می کند به گفته حافظ :
یوسف گم گشته باز آید به کنعان غم مخور کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور
دور گردون گر دو روزی بر مراد ما نگشت دائماً یکسان نماند حال دوران ، غم مخور 
حال ما در فرغت جانان و ابرام رقیب جمله می داند خدای حال گردان غم مخور 
حضرت مهدی (ع) هنگام ظهور ، در مکه ظهور می کند ، و بر کعبه تکیه نموده خطبه می خواند ، 313 نفر از یاران مخصوصش ، در همانجا به آن حضرت می پیوندند .
مطابق بعضی از روایات ، آن روز ، روز جمعه است ، و در روز شنبه روز عاشورا از مردم بیعت می گیرد . امام جواد (ع) فرمود : 
کانی بالقائم یوم عاشوراء ، یوم السبت، قائماً بین الرکن و المقام بین یدیه جبرئیل ینادی : البیعه الله:
‹‹گویا قائم (ع) را در روز عاشورا ، روز شنبه می نگرم که بین جحرالاسود و مقام ابراهیم ایستاده ، و پیش روی او جبرئیل فریاد می زند : بیعت مخصوص خدا است.›› یعنی با امام مهدی (ع) بیعت کنید ، که بیعت با او بیعت با خدا است.
و امام صادق (ع) فرمود : ‹‹نخستین کسی که با قائم (ع) بیعت می کند ، جبرئیل است.››
سپس 313 نفر اصحاب مخصوص ، فرا می رسند و بیعت می کنند ، حضرت مهدی (ع) در مکه می ماند تا یارانش به ده هزار نفر می رسند ، آنگاه از آنجا به سوی مدینه حرکت می نماید . و سپس از مدینه به سوی عراق و کوفه حرکت می کند و در مسیر راه ، گروههای بسیار ، به سپاه آن حضرت می پیوندند ، سرانجام آن حضرت وارد کوفه می شود و آنجا را مرکز حکومت جهانی خود قرار می دهد .

امام باقر (ع) در ضمن گفتاری فرمود : ‹‹سپس مهدی آل محمد (ع) به کوفه باز می گردد ، و 313 نفر اصحاب خاص خود را به سوی تمام نقاط جهان می فرستد (که هر کدام حاکم یکی از بخشهای جهان خواهند شد) حضرت مهدی (ع) دستی روی شانه ها و سینه های آن 313 نفر می کشد ، پس از این لطف و عنایت ، آن 313 نفر آن چنان در سطح عالی از مقام و کمال قرار می گیرند ، که در شناخت احکام و امور و قضایا هرگز درمانده نخواهند شد.›› (الامام المهدی من المهدالی الظهور،ص543)

نوشته شده :پایگاه جامع عاشورا